Cyril Parkinson i jego prawo

Cyril Parkinson i jego prawo

Cyril Northcote Parkinson (1909 –  1993) – brytyjski historyk, pisarz, doradca rządowy. Autor około sześćdziesięciu książek, z których najsłynniejsza: Prawo Parkinsona, traktująca o rozroście biurokracji stała się bestsellerem i uczyniła autora uznanym ekspertem w sprawach administracji publicznej i zarządzania czasem.

Słynący z żartobliwego usposobienia, zwykł mawiać „woda jest nudna”, a jednak z wodą związał swoje życie. Przez 5 lat służył w marynarce, interesował się wojnami morskimi. To właśnie obserwacje angielskich instytucji związanych z morzem, czyli marynarki wojennej i administracji kolonialnej, której urzędnikiem był w Singapurze, dały mu podstawy do sformułowania Prawa Parkinsona.

Podczas pobytu Parkinsona w Singapurze, w 1958 r. tygodnik the Economist opublikował jego humorystyczny artykuł, krytykujący administrację rządową. Był on tak popularny wśród czytelników, że Parkinson rozwinął go i tak powstała jego najsłynniejsza książka „Prawo Parkinsona”. To właśnie żartobliwy styl w jakim utrzymana jest książka, sprawił, że praktycznie od razu stała się bestsellerem.

 

Na czym polegał ten styl? Oto próbki:

„Biurokracja to dobrze zorganizowana zaraza.”

„Gdy instytucja przekroczy liczbę 1000 urzędników, nie potrzebuje do swego istnienia świata zewnętrznego: jej własne problemy pochłaniają cały jej czas i wysiłek.”

„Im więcej mamy czasu na wykonanie jakiejś pracy, tym więcej czasu ona nam zabiera.”

Wystarczy przecież zapytać zleceniodawcę – na kiedy zadanie ma być gotowe, a potem starannie ukrywać fakt, że po jego wykonaniu zostało nam sporo wolnego czasu. Gotowe dzieło oddajemy na krótko przed terminem, zyskując sobie opinię pracownika sumiennego. Postępując ciągle w ten sposób można sobie wypracować rezerwę zaufania, możliwą do przetworzenia na wolny czas, na wypadek, gdy rzeczywiście będzie nam on potrzebny.

„Kobiety potrafią wywrzeć większy wpływ poprzez rozbrajający brak pewności siebie niż przez wojownicze obstawanie przy swoim zdaniu.”

„Ustroje padają nie dlatego, że są złe, okrutne czy niesprawiedliwe; padają, ponieważ bankrutują.”

Profesor Parkinson, za jedno z najlepiej zorganizowanych przedsiębiorstw uznał brytyjską rodzinę królewską. Dobrze oceniał także amerykańskie metody zarządzania i uważał, że managerowie amerykańscy są oddani pracy w stopniu niespotykanym w Europie. Bardzo wysoko oceniał Parkinson styl pracy prezydenta Ronalda Reagana, którego znał osobiście.

 

Drugie Prawo Parkinsona

Ponieważ „Prawo Parkinsona” zostało opublikowane w czasach prosperity, kiedy komputery dopiero raczkowały, kwestionowano jego ważność w warunkach dużego bezrobocia i znacznego postępu informatycznego. Odpowiedzią Parkinsona było jego drugie prawo – równie kąśliwe, sformułowane, jako wynik badania wpływu pracy przy komputerach, w roku 1987 — „Głównym produktem zautomatyzowanego świata jest wszechogarniające, głębokie otępienie”.

„Współczesna praca zawiera pewien, w pewnym stopniu nawet antyludzki pierwiastek, a jest nią świadomość, że człowiek jest jej najbardziej zawodnym elementem. To ludzkie błędy prowadzą do bankructw banków, wielkich katastrof i wybrakowanych pojedynczych wyrobów, nawet, jeśli jest to tylko niezbyt foremna bułka. Świadomość ta, połączona z perspektywą utraty pracy, źle wpływa na jakość pracy i samopoczucie po jej wykonaniu. Komputery, tak jak wszelkie inne automaty i roboty, pozwalają zmniejszyć udział ludzkiego czynnika, co owocuje wzrostem efektywności i wydajności pracy, chodzi jednak o to, aby praca dawała jeszcze radość”

Po sukcesie „Prawa Parkinsona”, jego autor stał się nieoficjalnym doradcą wielu firm, sam również kierował firmą doradczą, prowadzącą szkolenia z zarządzania czasem. W pewnym momencie uznał jednak, że jego czas minął i zrezygnował z pracy zawodowej. Osiadł na brytyjskiej wyspie Man, gdzie zajmował się swymi ulubionymi  badaniami historycznymi i „wodą, choć to nudne”.

Przeœlij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Możesz użyć następujących tagów oraz atrybutów HTML-a: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>